BEBEKLER

imkansız yolculukların ayak izine

düşen

bir ay gecesinin kırık bıçağı

hazdan yanık yanağın şehvetine

düşmesin

bir daha inanmaya açık duran kapılara

acı nehirlerin suyuna kapılmış yeminlere

düş

ihtişamlı yüzünden her sefer intihar ettiğim

açık giden gözlerinim

Xakestari

HOŞÇAKAL

Gözyaşınla başlamak istemiyorum söze.

bir bardağın kırılışını izlemeye katlandıysan

ağla.

cam kırıkları herkesin dilinde. intiharın imgesi kırılmış çoktan.

gitmesi cebinde hazır bir avuç misketle gelmedim kapına. diz kapaklarım üşümüştü sadece kardan ve hayattan.

Gözbebeklerin aç. kendinden kaçmanın her dili aşk

haklısın

dur denir mi giden geceye. sabah gücenir.

Göğe yıldız çakmak her kuşun harcı değil.

Susmak en eski yolu söze başlamanın. kestiysen bir dut ağacını

gölgesini bırakıp diğerine.

yazık.

aşkın sabrı vicdana dönüşmüşse çok yazık

bu kaçamak yürüyüşle güneşe inat

Hoşçakal

kalmam için beni öldürmeliydin önce.

Xakestari

BUZ KIRACAĞI

-          Yüz yüze gelmeden Sayın Lokman Kurucu’ya

ince bir ay mayıs’ın gözlerinde

aşkın yüzü altına dönecek zamandan korkma.

her  sunakta  kanın ritmi bozuk

sakin bir fırtına arayan gemilerin limanı yok.

gül niyetine ektiğin o acı dilimde hala buz kıracağı

koşma düşmeye. ecelin de zamanı var yalan gibi.

gece duvağına gizlenmiş camdan bir an

sala vakti kalmasın mı hiç değilse ellerimde sesin

üfle. hüzün gitsin.

sevmesini bilmez ki giden

kırık bir ay doğacak haziran’ın dizlerinde

gizli su suretinde ölüm kalbime kalan neyse ne.

dokun. utanç bitsin.

hayata yazılı bir mendilin kan kokusu edip’ten.

kimse bilmez adımı yağmuru dinlemeyen.

Xakestari

9. Mektup –YANAN YAĞMUR

Gölgemi yuğdum yağmurla. sevdaya durdum.

Bu suyu kucaklamaktı.

kurtulup ihanetin sağlam batağından bir çığlık

gecenin ipliğinde

göğe tırmandım.

Gökkuşağı yalanmış ışık olmasa

Bir dahaki sefere kimin gemileri çocuk olacak o nehrin ortasında.

ölümün sesi ağır geliyor.

insan tarihten önce de ağlıyordu yağmur alfabesiyle

Küstüm çiçeklerini besleyen öfke her kabrin göğünde ayrı bir hikâye

Dinledim.

Pirinç tarlalarında doğan o erken şarkının hatırası adına

bir damla gerçek arıyor yazıtlar mezopotamya’da

Yağmur suyundan kefenin altında. gülümseyen ateşin geçmişi

tanrılar aşkına dirilir

her solukta

Amon ayrı ses verir!

acıya dur deme zamanı. Yağmurla yüzleşmenin.

Duydun mu tenekenin üstünde düzeysizliğin ikrarı baştan çıkarıyor aşkı kalbine yağmur ritmi arayanı bağışlamıyor hayat.

kuraklığın ortasından varılacak güneşe.

Katırtırnaklarının zaferi güllere karşı edinilmiş. ergen bir şafak

Ah!

Altın damıtıyoruz çamurdan selin ortasında

savruk saçlarımız. evcil sokaklarımız ve yorgun mayıslarımızla

geriye bakma!

sil gözlerinden akan tipileri

her yaşa kurban arayan umudu unut

Ahmaklar çağından geçiyoruz. borazanlar hazır. şimdi sağanak başlayacak.

Kan gölü için hüzün kınından çıksın.

Senin de bir sözün var elbet. isyan bayrağı gibi sallanan.giyotin yağmurlara

İsimsiz bırak hayatını ey şair!

camdan dizelerin

damla

damla

durma!

Xakestari

8. MEKTUP - DÜŞVEREN

Yani ki onu oyuncakları olduğuna inandırmıştım.

Ece Ayhan

Kumun kalbini oyan su

yarsız davulların tokmağı

esrik bir kavuniçi güneş ve ay’da köpekler avlanıyor

koruk üzümlerin arka bahçesinde oyasız kadınların dili kesik

yani ki bizi sevdaya inandırdılar

beni aşka veriyorlar rüyamda bir kartal olarak

kanıyor ellerim

arzuhalsiz ihanetin üç noktalı memeleri bal çiçeği bereket

geceye kara gül ekiyor

bak denizlerin haritası bir gerçek

çiçeği yalansız kokmayan bir Boğaziçi kokuyor

açma eteklerini Asya’ya ölüm gelmiş.

Yağmurun kalbini oyan kum

gözümün orta yerinde bir kızıl değirmen

umutsuz düşveren

bana vahasız bir aşk söyle inanayım!

Xakestari

ÇÖL SANCISI

-Tezer için

İşte istediğin gibi değişken gök
Çöl kapısında çift çopurun izi
İçi boş pamuk yastıklar kimsesiz
Her şey gölgesiz
Güneşin yer soğukluğu da vardı

Suskun adımların tabanında gizli umutlar
Ay’a karşı kaç ıslık tüketmiş aşklar için
Bütün iklimlerden kaçak bir yolcu
İhanetin nice otel odasında
Halkım benim sevmeyi nasıl unuttun
Neden ses çıkarmadın hiç değilse bir aynada
Terlik pabuç çağının uzun kılıçları kesiyorken çocuk saçlarını
Ne alırsan bedava bak nefret
Çöl vahanın varlığı
Yokluğunu ölüm bile dolduramazdı

İstersen yeni bir nüfus vereyim sana
Adını değiştir aşkın

Xakestari

 

7. MEKTUP - CATHARSİS

Gönlünü yaban atlara adamış bir alnın dikliği

Elasında kaç günahkâr kalem kaç peygamber ihtirası.

O çılgın nehrin sonunda. karaya vurmuş sabır

Yorgan gibi çekiliyor parmak uçlarımdan gecenin kahkahası.

Üşüyorum bütün kehanetlerde. kaçamam varoluşumdan. tek kalple ısınmaz güneş

Sonlu bir maceranın korkusuyla sonsuzu arayan çocuk

Ağaçlardan çok sevme kimseyi.

Söz sana yeni anılar getireceğim Musa dilinden

Kırık kadehte İsa kanı

Örümceksiz mağara Muhammed’den

Artemisya bana kalırsa gerçek Tanrı

Zamanı kesen keser karanlığı.

Hadi kopar kalbini çokbilmişlikten

Çağrılmayı boş ver

Geçmişi kolaçan eden göğün önünde günaha dönüyor hatıralar

Düşünebilen bir taş bul şu ışık denizinde

Gözlerinden dudaklarına inen o tuzlu yol. Sevişmek ne kutsal hazine.

Seni sevdim. Beni sevdin

Ah! O hayatı büyüten aşk

Bakışında hedef şaşmaz gerçeğin oku

Erken yaşlanan gençlik. Geç varılan olgunluk

Söz sana yeni acılar getireceğim. Ebediyen susacaksın yitirdiklerine

Geri bakma. Zaman kanayan bir taş

Kapatırsın üstünü tükürükle günahların.

Yıldızlardan daha aşağı bir yerde katlanmış evren

 Ölümsüzlük noktasında bir ben var

İsmim artık sen değil.

Xakestari